پیشنهادی به علمای شیعه

پیرو بحث‌های مذهبی‌ای که مدتی است در سایت بالاترین در گرفته و من هم طبعا خواننده پر و پا قرص این مطالب هستم، سوالی به شرح زیر برایم مطرح شده:

کتاب‌های حدیث و احکام مورد استناد علمای شیعه مثل بحارالانوار، کافی، من لایحضره‌الفقیه، الاستبصار، تهذیب‌الاحکام و از این دست چند قرن قبل گردآوری و نوشته شده‌اند. آیا بهتر نیست دانشمندان علوم دینی در کشورمان گرد هم جمع شوند و با بررسی دقیق و کارشناسانه این‌گونه کتاب‌های مرجع دینی، اشتباهات یا لغزش‌های احتمالی نویسندگان آنان را (که مسلما معصوم نبوده‌اند) رفع کنند و با نوشتن توضحیات مفید به زبان امروز جامعه، جوانان و دین‌داران را برای انجام مباحثات دینی به سلاح دانش‌دینی مجهز کنند؟ مسلما در میان علمای امروز جهان تشیع افرادی هستند که از نظر بار دانش دینی بتوانند درباره کتاب‌های علمای قدیمی دین همچون علامه مجلسی، شیخ طبرسی، شیخ طوسی، شیخ صدوق و شیخ کلینی اظهار نظر بکنند اگر نه که هم‌سطح آنان باشند.

اگر در آن روزگار آن عزیزان نشستند و با خوردن دود چراغ و به پس ذهن راندن غم معاش عمر گذاشتند و چنین آثاری را خلق کردند که برای صدها سال راهنمای شیعیان باشد، اکنون که نهال کاشته‌شده آنان پس از چند قرن میوه داده، چرا علمای امروز ما در این عصر ارتباطات و تقریبا بدون داشتن غم معاش به نوبه‌ خود نهالی را نکارند که برای صد‌ها سال شهد شیرین به کام شیعیان بریزد؟

اصولا یکی از افتخارات فقه شیعه «پویائی» آن است. آن فقیهان و دانشمندان نشستند و به تنهائی و تقریبا از هیچ (ظاهرا آثار مکتوبی در این زمینه‌ها یا نبوده یا بسیار نایاب بوده) نوشتند آنچه پایه‌های اعتقادی ما شیعیان امروز را تشکیل می‌دهند. اینک بر فقیهان ما است که خود به میدان در آیند و نشان دهند که فقه اصیل شیعه خود را به چهار یا چهل یا چهارصد کتاب محدود نکرده و نمی‌کند. ضمن اینکه تا کی کج‌فهمی بخشی از ما شیعیان (که تحصیلات حوزه‌ای نداریم) از آنچه در این کتاب‌های چهارگانه آمده باعث این بشود که در مباحث دینی نتوانیم حق مطلب را ادا کنیم و با لکنت زبان میدان گفتگو را ترک کنیم؟ دوست‌داران دین نیازمند فهم دقیق و عمیق از دین‌شان هستند تا بتوانند با ناباوران به گفتگو بنشینند. با مردم هر زمانی باید به زبان زمان‌شان سخن گفت. والسلام.